ปัญหาที่ ๔ แมงป่อง
พระเจ้ามิลินท์ตรัสถามว่า “ดูก่อนพระนาคเสน ผู้ปฏิบัติต้องถือองค์ ๑ แห่งแมงป่องนั้น เป็นไฉน”
รูปแมงป่อง
พระนาคเสนทูลตอบว่า “ขอถวายพระพร แมงป่องมีหางเป็นอาวุธ
ชูหางเที่ยวไปฉันใด ผู้ปฏิบัติต้องทรงคุณสมบัติฉันนั้นเหมือนกัน คือต้องมีญาณความรู้เป็นอาวุธ ยกญาณความรู้ขึ้นขัดเกลากิเลสให้หมดสิ้นไป
ดังนัยแห่งภาษิตว่า ผู้มีปรีชาถือพระขรรค์ กล่าวคือญาณเที่ยวไปอยู่ ย่อมพ้นจากอันตรายทั้งปวงได้ และยากที่ใครจะผจญได้”
พระเจ้ามิลินท์ตรัสว่า “ชอบแล้ว”
ปัญหาที่ ๕ พังพอน
พระเจ้ามิลินท์ตรัสถามว่า “ดูก่อนพระนาคเสน ผู้ปฏิบัติต้องถือองค์ ๑ แห่งพังพอนนั้น เป็นไฉน”
รูปพังพอน กับงูเห่า
พระนาคเสนทูลตอบว่า “ขอถวายพระพร พังพอนเกลือกกายด้วยยาแล้ว เข้ากัดงูฉันใด
ผู้ปฏิบัติก็ต้องประพฤติฉันนั้น กล่าวคือ ต้องลูบทาน้ำใจด้วยยาคือ เมตตา พรหมวิหาร แล้วเข้าใกล้ผู้มีความโกรธความอาฆาต
ดังภาษิตที่พระสารีบุตรกล่าวไว้ใจความว่า บุคคลพึงเจริญ เมตตาจิต กรุณาจิตในตน และผู้อื่น นี้เป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า”
พระเจ้ามิลินท์ตรัสว่า “ถูกแล้ว”
<หน้าที่แล้ว สารบัญ หน้าต่อไป>
| 
