เนื่องจากอัตราส่วนเชื้อเพลิง / อากาศ ในเครื่องยนต์ดีเซลมีมากกว่าเครื่องยนต์แก๊สโซลีน ทำให้การปล่อยก๊าซคาร์บอนมอนอกไซด์มีเล็กน้อย
รูปภายในห้องเผาไหม้ของเครื่องยนต์ดีเซล
ที่มา : https://s3.amazonaws.com
แนะนำเพื่อให้อ่านได้ต่อเนื่องให้ คลิกขวาเลือก Open link in new window
หากสนใจหนังสือ อื่น ๆ นอกเหนือจากนี้
คลิก
ส่วนก๊าซไฮโดรคาร์บอนที่มันไม่เผาไหม้ หรือเผาไหม้ไม่หมดในเครื่องยนต์ดีเซล มันมาจากสองแหล่งคือ
แหล่งที่หนึ่ง บริเวณของโซนทำปฏิกิริยาที่ส่วนผสมมันผสมกัน (เหนือศูนย์ตายบน) มันมีส่วนผสมที่บางมากเกินไปที่จะเกิดการเผาไหม้ และระยะเวลาการหน่วงเวลานานขึ้น ทำให้ปริมาณการปล่อยก๊าซไฮโดรคาร์บอนจากแหล่งนี้มากขึ้น
รูปศูนย์ตายบน (TDC) ของเครื่องยนต์ดีเซล
ที่มา : https://nebula.wsimg.com
อย่างไรก็ตาม เวลาที่หน่วงล้าช้าซึ่งจะไม่สามารถลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้อีก ภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้ การปล่อยสารไฮโดรคาร์บอนส่วนใหญ่มาจาก
แหล่งที่สอง น้ำมันเชื้อเพลิงเก็บไว้ในถุงหัวฉีด (ช่องว่างระหว่างบ่าหัวพ่น กับรูสเปรย์) เชื้อเพลิงจากแหล่งนี้สามารถเข้าสู่ห้องเผาไหม้ได้ในช่วงจังหวะงาน (จังหวะระเบิด) ดังนั้น มันจึงเกิดการปล่อยไฮโดรคาร์บอน
การก่อตัวของไนโตรเจนออกไซด์ NOx ขึ้นอยู่กับอุณหภูมิ, ความเข้มข้นของออกซิเจนในกระบอกสูบ และระยะเวลาการเผาไหม้
ดังนั้น ในเครื่องยนต์ดีเซลไนโตรเจนออกไซด์ จะเกิดขึ้นในระหว่างช่วงการเผาไหม้แพร่กระจายไปในด้านที่ส่วนผสมบางของบริเวณที่เกิดปฏิกิริยา การลดระยะเวลาการเผาไหม้เพื่อควบคุมการแพร่กระจายด้วยการเพิ่มอัตราการฉีดเชื้อเพลิง จะส่งผลให้ลดการปล่อยก๊าซไนโตรเจนออกไซด์ ลงได้
รูปการปล่อยก๊าซของเครื่องยนต์ดีเซล
ที่มา : http://blog.total.es
การลดระยะเวลาในการฉีดน้ำมัน ยังช่วยลดการปล่อยก๊าซไนโตรเจนออกไซด์ได้อีกด้วย แต่อย่างไรก็ตาม การหยุดชะงักของการฉีดน้ำมันเชื้อเพลิงที่สั้นเกินไป จะลดประสิทธิภาพการใช้เชื้อเพลิงของเครื่องยนต์
ควันดำที่เกิดขึ้นจากเครื่องยนต์ดีเซล มาจากการป้อนเชื้อเพลิงที่มากเกินไป ที่อยู่ในบริเวณการเกิดปฏิกิริยาในกระบอกสูบ
หลังจากการเผาไหม้อย่างรวดเร็วในตอนท้ายของระยะเวลาการหน่วงเวลาการเผาไหม้ที่ตามมาของเชื้อเพลิง ถูกควบคุมด้วยอัตราการแพร่กระจายของอากาศไปในไอน้ำมันเชื้อเพลิง
และในทางกลับกัน การแพร่กระจายจากผลของการเผาไหม้ออกไปจากโซนปฏิกิริยา อนุภาคคาร์บอนจะเกิดขึ้นจากการสลายตัวทางความร้อน (การแตกร้าว) ของโมเลกุลของไฮโดรคาร์บอนขนาดใหญ่ และอนุภาคของเขม่าเกิดจากการรวมตัวของอนุภาคเขม่าสามารถถูกออกซิไดซ์เมื่อพวกมันอยู่ด้านบางของโซนปฏิกิริยา และออกซิเดชันต่อไปเกิดขึ้นในช่วงจังหวะการขยายตัวหลังจากสิ้นสุดระยะการเผาไหม้ที่แพร่กระจาย
ควันเกิดเพิ่มขึ้นตามอุณหภูมิสูงในบริเวณที่เต็มไปด้วยน้ำมันเชื้อเพลิงในระหว่างการเผาไหม้แบบกระจาย การปล่อยควันสามารถลดลงได้โดยการลดระยะการเผาไหม้การแพร่กระจาย เพราะจะช่วยให้มีเวลาน้อยในการสร้างเขม่า และมีเวลามากขึ้นในการเกิดออกซิเดชันของเขม่า
ระยะการแพร่กระจายสามารถย่อลงได้โดยการสร้างการหมุนวนที่เพิ่มขึ้น, ส่งการคายออกไปได้เร็วมากขึ้น และทำสเปรย์น้ำมันเชื้อเพลิงให้ละเอียดกว่า การเพิ่มระยะเวลาล่วงหน้าการฉีดน้ำมันเชื้อเพลิงช่วยให้ลดควัน
ข้อคิดดี ๆ ที่นำมาฝาก
“เราไม่ได้ก้าวไปข้างหน้า
เพื่อที่จะแข่งขันกับ คนอื่น
แต่เพื่อให้ก้าวไปได้ไกล
กว่าจุดที่ตัวเองอยู่ในปัจจุบัน”
@ LKSMLKSM
<หน้าที่แล้ว สารบัญ หน้าต่อไป>
